--APOCALYPSE NOW--
Vietnam konulu en ucuk film. Doors‘un „The End“ sarkisiyla basliyor, daha ne diyim?
Filmin bircok esin kaynagi var: Joseph Conrad’in Karanligin Yuregi adli, Afrika ormaninda gecen romani; Herzog’un Guney Amerika ormaninda gecen, benim Turkcemize Allah’in Cezasi Aguirre diye cevirmek istedigim, Aguirre, Tanri’nin Gazabi filmi; Guneydogu Asya ormaninda Vietnam Savasi’nda yasanan turlu sapikliklar, efsaneler, kezberenler ve asla kezbermeyecek kadar hasta kimlikler...
Amerikan ordusuna bagli iki karakter merkezde: kafayi yemis ama halen sisteme dahil olan bir yuzbasinin, kafayi yemis ve sistemden kopmus bir albayi balta girmemis bir cehennemde bulup imha etmekle gorevlendirilisi mevzu. Albay ordudan kacarak ormanda yerliler arasinda bir beylik kurmus, fittirmistir. Varligi Amerikan varligina armagan olmaktan cikmis, kiymik olmustur coktan. Yuzbasinin Kambocya ormaninin derinliklerine yolculugu da ayni zamanda insan irade ve izaninin sinirlarina bir yolculuktur.
Ufak bir detay: bazi seyler hic degismiyor: filmden bir replik: You Americans, you are fighting for the biggest nothing in the world.
Bu dev yapit aileyle seyredilecek bir sey degil. Kesinlikle alkolle alinmasi gereken, insafsiz bir film. Sanki Allah senaryodaki herkesin belasini vermis. Cevirenin de, oynayanin da, seyredenin de… baska bir filme gonul vermesi zor.
Sinemayla, sosyolojiyle, edebiyatla suncacik ilgiliyim diyen beserin dunya degistirmeden en az bir, en fazla uc kere gormesinde fayda olsa gerek.
S von T
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder