Evrensi

Tüm yazılanları bir solukta okuyunca ne kadar özlediğimi daha bir hissettim sanki gözyaşım azmış gibi. Daha çok yazmalıyız… sürekli tekrarladım bu cümleyi.  Daha çok… Ben öncelikle geçen bu zaman içinde yaşadığım en güzel olayı paylaşmak istiyorum a dostlar. Bir kızım oldu. Adı Melek. Bilenler bilir bizim bir çocuğumuz olmadı. Sebebi belli olmayan düşük dedi TIP! Yıllar, denemeler, doktorlar, hastaneler, paralar, çokça acılar yaşattı bize bu süreç Nihayetinde evlat edinmeye karar verdik.

Eşim bir gruba üye olmuş. Evlat edinen çiftler oraya hislerini yazıyor bana da yaz dediler. Yazdım. Şimdi sizlerle bu yazımı paylaşmak istiyorum canlar. “Anlatmak isterim tabi TC Müjde Ersin Ancak bu yaşadıklarımı anlatmak için kelimeler yetmez. Hele yazı dili ile bu nasıl anlatılır gerçekten bilemiyorum. Burada çok güzel bir söz okudum; "beden doğurur, yürek büyütür".

Çocuk ile ilgili kısmı anlatmak için sadece bu söz bile yeterli. Ancak önemli olan çocuktan sonrası değil, çocuktan öncesi. Sadece üreme amacı ile bir araya gelmemiş, birbirleri ile öncelikle en iyi arkadaş olmayı başaran ve birbirleri ile zaman geçirmekten keyif alan hayat arkadaşlarından Erkek olan, özellikle de çocuğu olabiliyorken, eşinden kaynaklanan ve maalesef tıp ilminin değil çare bulmak teşhis bile koyamadığı bir derde duçar olur ise sanırım bu süreç (çocuktan öncesi) daha bir zor oluyor. O an geldiğinde karar vermen gereken şey çocuk ile ilgili değil. Hayat arkadaşın ile ilgili.

Kendine ilk sorduğun soru "ben bu yolu eşimle yürümeye devam etmek istiyor muyum?". Eğer bu soruya cevabın bir erkek olarak evet ise asla zor diye bir şey yok. Sadece zaman, sabır ve beklemek var. Zira doğru eşi bulduğunu biliyorsan aşılmayacak zor yoktur. Birlikte alınan o muhteşem karardan sonra zaman geçip o küçük mucize ile tanıştığımda dahi, aynı normal bir doğum sonrası Babasının hissizliği kadar hissizdim. Zira Babalar yaratılış gereği çocukları onlara "Baba" demeden zaten Baba olamıyorlar. Hele o hastayken başında beklemediyse, altını temizlemediyse, elleri ile beslemediyse, yıkamadıysa, onunla oyunlar oynamadıysa çocuk Baba da dese, o makamı o adamın doldurması nerede ise imkânsız. O küçük mucize ile göz göze geldiğin her an, onu koklayıp evlat kokusunu içine çektiğin her dem insan olana bir şeyler anlatır elbet. Ancak emek vermediysen, Baba değil abi dahi olamazsın.

Şimdi olduğum yerden geriye doğru baktığımda ne maddi manevi kayıplarımızı ne de kurumla yaşadıklarımızı hatırlıyorum. Şu an benim için sadece o güzeller güzeli Melek var. Onun sabahları uyandığında kucağımdaki gülüşü, gece kucağımda uyurken kolumdan yüreğime hissettiğim nefesi var. Hayat arkadaşımla birlikte kurduğumuz küçücük dünyamızın hazineler ile dolup taşması var. İçimde taşıdığım tek pişmanlık, keşke 5 sene önce bu kararı alıp Meleğimi kucaklasaymışım. Senin “ama o zaman Melek olmazdı” dediğini duyuyorum. Ne fark eder sevgili; o zaman da başka bir Melek olacaktı. Hem belki bu Melek de birlikte 

Hem kocaman yürekli Aşk’ım hem de o yürekten doğan Meleğim için binlerce kez şükürler olsun. 

Pür Cefa Evren